Beyyayla

1400 metre yükseklikte geçirdim Kurban Bayramı’nı…

Her taraf yeşil, henüz yaz tam olarak gelmemiş gibi...

İnsanlar tatlı bir telaş içinde. Kurban kesmek buralarda çok ciddiye alınıyor ve kesmemek sanki ayıp veya günahmış gibi hissediliyor...

Bayramın sonuna doğru bir koşuşturma başladı...

Fiğ, Yulaf, Arpa gibi yemlik ürünler biçilecek, aktarılacak ve balya yapılacak...

Çocukluğum gözümün önünden film şeridi gibi geçiyor...

O eski zamanlarda köyde 10 bini geçkin keçi ve koyun vardı...

Binlerce sığır vardı...

Sürüler ikindiye doğru yayılmaya çıkarlar, köyün içini toz duman ve kuzu, koyun, oğlak, keçi melemeleri kaplardı...

Şimdilerde ne öküz ne at ne de eşek kalmış...

Ne meşakkatli işlermiş çobanlık, çiftçilik…

Şimdi o öküz ve at arabalarının yerini traktörler almış.

Köyde 45-50 hane kalmış.

Köy içinden vızır vızır traktör geçiyor.

Her evde mutlaka bir, hatta bazılarında iki traktör var. Senede bir defa kullanılacak traktör aletleri evlerin önünde yatıyor.

Çok sevdiğimiz, imece usulü kalmamış.

Herkes kendi işini kendi görüyor ve bir defa kullanıp, bütün yıl yatıyor makineler.

Şöyle küçük bir araştırma yaptım.

Ülkemizde 15 yıl traktör üretmede işlerin aksamadan yürüyeceği araç parkımız.

Büyük küçük milyonlarca Traktör evlerin önünde “benim de var" dercesine yatıyor.

Verilen teşvikler bazen böyle israflara sebep olabiliyor.

Derken devreye mercimek hasadı girdi.

Tarlalar küçük olduğu için mercimek mecburen elle yolunuyor.

Ovada da ayrı bir hikaye vardı.

Türküler söylenerek, köyün hanımları birlikte bir gün bizim, yarın komşunun şeklinde olurdu.

Kimin mercimeği yolunuyorsa, o çok güzel yemekler hazırlardı.

Hatırımda kalan rahmetli Annemin börekleri, gözlemeleri ve yemeklerinin lezzeti.

Akşamları köylülerle sohbet etme imkanım oldu.

Genelde çok menün olan yok.

Şükür eden var.

Zor geçiniyoruz diyen var.

Ama ortak nokta idare ediyoruz, eğer kendimiz işimizi yapıyorsak çalışmamızın karşılığını ancak kazanabiliyoruz diyorlar.

Şöyle hammadde fiyatlarına baktım: Ortalama hammadde fiyatları Ocak 2021 de 2145 TL/Ton iken, Temmuz 2021 de 2526 TL/Ton olmuş. Temmuz 2022 de ise 6122 TL/Ton olmuş. Temmuz 2021/Temmuz 2022 artışı yüzde 147. 

Peki, Dolar ne kadar artmış?

Yüzde 107 artmış. Doğalgaz yüzde 328 artmış. Mazot yüzde 155 artmış. Nakliye yüzde 169 artmış.

Kuzenim diyor ki, 50 dönüm fiğ ektim, 400 adet balya çıktı.

Bu üretimden 20.000 TL para kazanmış.

Mazot, balya, tohum vs. için 15.000 TL harcamış.

Yani yaptığı üretim ile ancak masrafını karşılayabilmiş.

Kuzenim artık, "tarla boş durmasın diye ektim ama seneye tarlayı boş bırakacağım" diyor.

Hayvancılık yapanlar ise ayrı bir hikaye…

Koyun karkasının fiyatı 45 TL/Kilo olmuş, verilen yemi kurtarmaz diyorlar.

Eğer çoban çalıştırıyorsanız zaten çobana çalışıyorsunuz demektir.

Çobanın maaşı, yeme içmesi, telefon kartı, sigarası vs. zaten aylık nerdeyse 10.000 TL’yi buluyor.

Velhasıl köylüler de çok mutlu değil gibi.

Ama hep gönlümüz, tekrar köye dönülsün herkes kendi yemesini içmesini kendisi üretsin anlayışından yana.

Köylü para kazanırsa köye dönüş yolu açılır.

Avrupa da zaten hayvancılığın yüzde 80’i aile işletmelerinin.

Aile işletmelerini devletin teşvik etmesi gerekiyor.

Her şeye rağmen püfür püfür esen yel, dağı taşı yemyeşil, koyun-kuzu, oğlak-keçi melemeleri…

Tabiatın içinde yaşamak… Bambaşka güzellikler… 

Bir günde Beyyayla’daki düden hikayesini anlatacağım…

saglisolluhaber.com